Oprawy zdecydowanie wymaga malarstwo dawne. Przysłowiowe Kossaki czy portrety barokowe przodków bez ramy będą wyglądać źle. Malarstwo w oprawie. Przyzwyczailiśmy się, że w muzeach widzimy prace oprawione, często w bardzo ozdobne ramy, stylowo pasujące do wieku obrazów. Takie malarstwo bez oprawy nam się nie podoba.

Malarstwo w oprawie.

Zupełnie inaczej jest ze sztuką współczesną. Może być oprawiana, ale nie musi. To kwestia wyboru i naszych preferencji estetycznych. Warto pamiętać, że jeśli decydujemy się na zakupu obrazu młodego twórcy, który nie kosztuje zbyt wiele, a ma znaczny format, to oprawa takiej pracy może być droższa od ceny jej zakupu.

Rama nie jest estetycznie obojętna. Może stanowić pomost pomiędzy wnętrzem, a wyrazistym dziełem plastycznym. Może też uwypuklić istnienie obrazu, który jest delikatny i trochę „ginie” w przestrzeni mieszkania.

Czy oprawiać obrazy w ramę?

Rama, jeśli mamy dużo dzieł sztuki w domu, może nadać zbiorom spójnego charakteru. Wielu kolekcjonerów wybiera jeden „profil” ramy, w który oprawia wszystkie posiadane prace. Rama to także zabieg konserwatorki. Dzięki niej możemy wyprostować krzywy obraz, naciągnąć płótno, usztywnić kompozycję, tak aby pozostała w nienaruszonym stanie przez długie dziesięciolecia.

Obecnie istnieje niezwykła różnorodność opraw. Możemy wybierać w rodzajach drewna, lakieru, złoceniach, podmalówkach i niezliczonych propozycjach kształtów. Możemy zdecydować się na oprawę przylegającą do pracy lub taką, która się od niej dystansuje na centymetr czy dwa. Wewnętrzna strona takiej skrzynki dodatkowo może być uzupełniona kolorem. Możemy zdecydować się na inkrustowane lub płócienne passe-partout. W zasadzie nie ma żadnych ograniczeń.

Warto jednak pamiętać, że mniej znaczy więcej i stawiać na prostotę. Kiedy nasza potrzeba prostoty jest na tyle silna, że podobają się nam prace nieoprawione, to nie decydujmy się na ramę na siłę. Taki wybór też jest doskonały.

Agnieszka Gniotek – krytyk sztuki i właściciel Galerii Xanadu